در برابر آینه

برابر آینه ایستاده و می‌گوید: «تو را نمی‌دانم، اما برای من بسیار اتفاق می‌افتد که کوچک را بزرگ و بزرگ را کوچک می‌بینم؛ گاه به خاطر جهالتم چنین برایم رخ می‌دهد و گاه خودم دوست دارم چنین ببینم!

مثال‌هایش زیاد است؛ اما برایم اتفاق افتاده که به بهانه‌های کوچک، نماز را به تاخیر می‌اندازم و یا آن موقع که بیکار بودم به واجبات پایبندی زیادی داشتم اما وقتی به لطف خداوند متعال به سرکاری رفتم و وضع مالی‌ام خوب شد هم ظاهرم را تغییر دادم و هم رفتارم را، با این که با حقیر دیدن متدینین مخالف بودم اما الان در عمل شخصیت قبلی‌ام را حقیر می‌بینم و این را می‌دانم که این تحقیر من نشانه‌ی حقارت فعلی من است. 

آینه آن‌لحظه، به خاطر صداقتش او را بزرگ می‌دید.

---

+ در این قرون کسی کاری مهم‌تر از امام خمینی را انجام نداده‌است، یعنی همان رهبری انقلاب اسلامی ایران. اما به این قضیه‌ای که از ایشان نقل شده است دقت کنید که چگونه اهم و مهم می‌نمودند. من یقین دارم اگر جای ایشان بودم به بهانه‌ی حفظ ظاهر، نشان دادن صبر اسلامی و استفاده از فرصت برای رساندن صدایم به گوش جهانیان و... این کار را انجام نمی‌دادم؛ سید احمد خمینی فرزند امام:«روز اولی که شاه رفت ما در نوفل نوشاتو بودیم، نزدیک به سیصد تا چهارصد خبرنگار اطراف منزل امام جمع شده بودند، تختی گذاشتند و امام روی آن ایستاد. تمام دوربین‌ها کار می‌کرد و قرار بود هر چند خبرنگار یک سؤال بپرسند. دو سه سؤال از امام شد که وقت اذان ظهر شد. بلافاصله امام محل را ترک کردند و گفتند: وقت فضیلت نماز ظهر می‌گذرد.

تمام حاضرین از این که امام صحنه را ترک کرد متعجب شدند! کسی از امام خواهش کرد: چند دقیقه‌ای صبر کنید تا حداقل چهار پنج سؤال دیگر بشود.

امام با عصبانیت گفتند: به هیچ وجه نمی‌شود. و رفتند.»

---

---

(کتاب: چهل داستان در مورد نماز و نمازگزاران/ یدالله بهتاش/داستان سوم. به نقل از سیمای فرزانگان ص 159) این کتاب را پیشنهاد می‌کنم بخوانید.

باید خزیمه شویم

به عقیده‌اش عقیده داشت. نامش را شنیده‌ای اما شاید او را نمی‌شناسی! می‌نویسم، بخوان و کمی با او آشناشو؛ این خطبه‌ی امام امیرالمومنین علی علیه السلام را شنیده‌ای؟ « کجایند برادرانم، آنان که به راه افتادند و تا آخر عمر بر طریق حق ماندند، عمّار بن یاسر کجاست؟ ابن تیهان کجاست؟ ذوالشهادتین کجاست؟»(1)

ذوالشهادَتَین؛ یک ویژگی منحصر به فرد بین مسلمانان داشت و آن این بود که پیامبر صلی الله علیه و آله شهادت او را به جای شهادتِ دو شاهد قبول کرد و خود پیامبر صلی الله علیه و آله، لقب "ذوالشهادَتَین" را به او داد.

نامش "خُزَیمة" پسر "ثابت" بود. او لحظه‌ای دستورات پیامبر صلی الله علیه و آله را برخلاف اکثر مسلمانان زیر پا نگذاشت و از جمله دوازده نفری بود که با خلافت ابوبکر مخالفت کرد؛ هرچند مردم بر باطل راضی بودند اما او در جلوی جمع به ابوبکر که خلافت را غصب کرده بود گفت:« ای ابابکر! آیا نمی‌دانی که رسول خداصلی الله علیه و آله شهادت مرا به جای دو نفر پذیرفت و کسی را در این فضیلت با من شریک نکرد؟»

ابوبکر گفت: آری می‌دانم(نمی‌توانست انکار کند). خزیمه گفت: باید بگویم: خدا را شاهد می‌گیرم که از رسول خداصلی الله علیه و آله شنیدم که می‌فرمود: اهل بیت من فرق گذارنده بین حق و باطلند، آنان ائمه و پیشوایانی هستند که بایستی به ایشان اقتدا کرد. و خدا را شاهد می گیرم که پیامبر فرمود: «بعد از من، علی، امام و پیشوای شما است.»

همیشه از کیان ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام هرطور که می‌توانست دفاع می‌کرد؛ با شهادت دادن، با شعر سرودن، با جنگیدن و....

و سرانجام در جنگ صفین بعد از عمار یاسر به شهادت رسید. (رحمة الله علیهما)

این همه اخلاص و ایمان او باعث شد امام علی علیه‌السلام در فراقش غصه بخورد و گریه‌ی طولانی کند.

ما هم باید سعی کنیم برای امام زمان (عجل الله فرجه) مثل خُزیمة باشیم.

_________________________________

(1)- خطبه 182 نهج البلاغه(أَیْنَ إِخْوَانِیَ الَّذِینَ رَکِبُوا الطَّرِیقَ وَ مَضَوْا عَلَى الْحَقِّ أَیْنَ‏ عَمَّارٌ وَ أَیْنَ ابْنُ التَّیِّهَانِ‏ وَ أَیْنَ ذُو الشَّهَادَتَیْن...‏)

منبع: اصحاب امام علی علیه السلام - اصغر ناظم زاده قمی – ص411 (ما خیلی خلاصه نوشتیم، جهت مطالعه بیش‌تر به این کتاب که در سایت قائمیه موجود است مراجعه نمایید. در ضمن می‌توانید کتابخانه قائمیه را روی گوشی خود نصب کنید و آنجا مطالعه فرمایید.)