در این عالم که حق و باطل با هم درآمیخته‌اند می‌توان مخالف باطن خود کلامی بر زبان آوریم و دروغی بگوییم لکن در عالم برزخ و قیامت چون باطن همه‌چیز آشکار است امکان دروغ گفتن فراهم نیست و ملائکه در آنجا با باطن انسان گفتگو دارند و انسان با باطن و واقعیّت خود پاسخ می‌دهد، بنابراین نمی‌تواند با دروغ‌پردازی، مطلب را بر فرشتگان مشتبه کند. در آنجا به انسان میگویند: مَنْ رَبُّکَ؟ پروردگارت کیست؟ انسان همان را که در دنیا ربّ و مقصود خود داشته و به او توسّل می‌جسته است بیان می‌کند.
یکی معبودش تجارت اوست یکی معبودش ثروت اوست یکی معبودش آقائی و شخصیّت اوست یکی معبودش علم و دانش اوست یکی معبودش ایمان و دین اوست یکی معبودش نفس و جان اوست...
________________
برگرفته از معادشناسی - محمد حسین حسینی طهرانی(رَحِمَهُ الله)- جلد2، ص456 (برای مطاله بیشتر به همین کتاب مراجعه فرمایید)
